نقش شیوه معاشرت اعضای خانواده در سطح حیا فرزندان براساس منابع اسلامی

یکی از صفات انسانی و الهی که در آموزه های دینی دارای جایگاه خاصی است و رابطه تنگاتنگی با ایمان دارد، صفت حیا است. پرورش حیا در فرزندان از مرحله انعقاد نطفه تا بزرگسالی به وجود می آید که والدین در این راستا نقش تربیتی به سزایی دارند. اسلام از طریق حریم ها انواع لذتها، چه سمعی و چه بصری را از کانال صحیح و اساسی مورد اهمیت قرار می دهد. اهمیت حیا تا آنجاست که ارتباط تنگاتنگی با زندگی افراد و خانواده و جامعه دارد. از این رو هدف این پژوهش شناسایی چگونگی معاشر اعضای خانواده براساس آیات و روایات و شناسایی ارتباط تعامل اعضا خانواده با ارتقاء سطح حیا می باشد. روش ایت تحقیق بصورت توصیفی و تحلیلی است و از قرآن و کتب حدیثی مرجع به عنوان منبع استفاده شده است. نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که خانواده، مدرسه، رسانه ها، شبکه دوستان و مکان های عمومی (کوی و برزن، مغازه ها، پارک ها، سینما، معابد و غیره) امروزه جزء منابع اصلی و تاثیرگذار هر جامعه ای می باشند. اما در میان این عناصر، خانواده اولین و بیشترین تاثیر را بر روند ساخت هویت فرهنگی اجتماعی انسان و چگونگی شکل گیری این هویت دارد. همچنین نوع ارتباط فرزندان با یکدیگر و نوع تربیت و برخورد والدین در ساختار شخصیت، مهارت های اجتماعی و شناختی، اعتماد به نفس و ارزش های دیگر دینی همچون حیا فرزندان موثر می باشد. بنابراین حیا باید ابتدا در بین زن و شوهر و در نهایت در بین اعضای خانواده نهادینه و سطح آن ارتقاء یابد. در این راستا ملاک برتری خانواده، برخورداری از فضیلتها و ارزشهای اسلامی است.

دانلود فایل